H ΑΠΑΓΩΓΗ
ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΠΡΏΤ
ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΠΡΏΤ
'Όλα γύρω μου γύριζαν, που τα βλέφαρά μου με δυσκολία άνοιξαν.
Γύρω μου αδιάκριτο σκότος, και το μαύρο πέπλο που σκέπαζε το μυαλό , να σκοντάφτει στο πριν.
Στην απογευματινή έξοδο της κάθε μέρας ανεξαιρέτως , απ’ την εξάμηνη επίσκεψή μου εδώ στην πατρίδα..
Πήγαινα με συντροφιά τα κλειδιά, το κινητό και πριν καμιά βδομάδα, το παραμελημένο τετράδιο ιχνογραφίας,
Αν και η αναβολή δεν μπορούσε πια να κατηγορήσει τα δυο μου εγγόνια.
Ό πραγματικός ένοχος τώρα το μουτρο βιβλίο. κι αφομοιωμένη στο χασομέρι του, απ' την Μαίρη.
Φίλη ζωγράφος, που γνωριστήκαμε σε μια έκθεση όταν πρωτόρθα .
Της πρότεινα φιλοξενία. Ιερή για εμάς τους Έλληνες και πού να τρέχει για ξενοδοχείο.
Ένιωσα ότι γνωριζόμαστε χρόνια! Μια δίδυμη ψυχή, μα η κάθε μια στην διαφορά μας.
Με ρώτησε αν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το λαπτοπ μου κι έμεινε έκπληκτη, όταν της είπα δεν έχω, κι ότι αγνοούσα πλήρως τον κόσμο των υπολογιστών.
-Μα είσαι πολύ πίσω αγάπη μου! Ξέρεις πόσο πιο εύκολη κάνει την ζωή σου; Μπορεί να κάνεις το δικό σου μπλοκ, να διαφημίζεται η δουλειά σου και κυρίως να μιλάς απ' το σκαιπ με την οικογένειά σου. Αν θες να σε μάθω να το χρησιμοποιείς!
Η διαχυτικότητα και τα επιχειρήματά της , με έπεισαν κι έτσι γνώρισα το μουτροβιβλίο.
Κρατήσαμε επαφή στην συνέχεια , κι όταν επισκέφθηκα την Λεμεσό, έγινε η ξεναγός μου στην όμορφη πόλη.
Η παλιά Λεμεσός μας καλωσόρισε, κι ο Τούρκικος τεκές, εορταστικός σ ‘εκείνης της μέρας μπαϊράμι όπου οι παρευρισκόμενοι αγάδες ήθελαν να μας φιλέψουν κάτι, μα αρνηθήκαμε ευγενικά.
Απομακρυνθήκαμε, γίναμε για λίγο δυο άτακτες δεκαεξάχρονες και στην είσοδο του δημόσιου κήπου, χαιρετήσαμε τον λεβέντη βρακοφόρο.
Στο ένα χέρι κρατούσε την κολοκύθα με το κρασί, και το άλλο τεντωμένο σαν σε χορό, να θυμίζει ακόμα την γιορτή του κρασιού, που είχε πραγματοποιηθεί πριν λίγες μέρες ..
Στην συνέχεια παρμένες φωτογραφίες απ' την Λεμεσιανή παραλία, το Κάστρο και την όμορφη παλιά εκκλησία της αγία- Νάπας.
'Ένιωσα ανάλαφρα μετά από πολύ καιρό, μα το κακό από τότε, το μούτρο βιβλίο καταβρόχθιζε τις περισσότερες ώρες μου ,.
Ίδιο όπως κι οι τόσοι επίδοξοι μνηστήρες, που ξεφύτρωσαν απ' το πουθενά.
Πρώτα, με αίτηση φιλίας, σε λίγο τρελά ερωτευμένοι και χωρίς αναβολή κατευθείαν στο ψητό. Ιδιαίτερα οι δήθεν Αμερικανοί στρατιωτικοί, ή μεγαλοεπιχειρηματίες που αμέσως μυριζόσουν το παιχνίδι. Τα Αγγλικά τους πολύ σπασμένα.
Μερικοί με άσεμνες προτάσεις που το «όχι» σου δεν σήμαινε τίποτα, κι ένιωσα να επαναστατώ. Σαν δεν ντρέπονταν !!!!
Μα που να ντραπούν. Πίσω απ' την ανωνυμία και τα ψεύτικα προφίλ, πού να ‘ξέρεις με ποιον αληθινά μιλούσες.
Εκείνοι να συνεχίζουν την πολιορκία και για πρώτη φορά κατανοούσα την Πηνελόπη. Σίγουρα κάπως έτσι θα ένιωθε και κείνη, στα χρόνια που έλειπε ο Οδυσσέας, όσο εκείνοι έστηναν γύρω της ιστό, μέχρι που γύρισε κι έγιναν καπνός.
Αντίθετα ο δικός μου Οδυσσέας, δεν θα ξαναγύριζε ποτέ πια...
Αυτοί πλοκαρίζονταν δίχως δεύτερη σκέψη, βάζοντας τέλος στις βλέψεις τους, για την εύκολη λεία .
Τόση ανηθικότητα δεν την φανταζόμουνα, αφού μια ζωή πίστευα, να κοιτάς τον καθένα στα μάτια, δίχως να ντρέπεσαι.
Ο αυτοσεβασμός παζάρια δεν σηκώνει και ποτέ δεν θα γινόμουν, η φτηνή περιπέτεια κανενός.
Η απόφασή μου, δεν άργησε να έρθει αντιμέτωπη πριν λίγες μέρες, με κάποιον απ' τις πρώτες γνωριμίες του μουτρο-βιβλίου , κι η επιμονή του να βγούμε, ενώ ήταν παντρεμένος με παιδί.
Απαράδεκτο για μένα , μα η επιμονή του πολύ πιο μεγάλη απ ‘ την αντίστασή μου στην γοητεία του.
Πολύ όμορφος , πανάθεμά τον, κι η λογική κατα τρόμαζε σαν διαπίστωσα ότι έμπαινα σε επικίνδυνα μονοπάτια , που αποφάσισα να τελειώνω μαζί του.
Όπως ήταν επόμενο έγινε έξω φρενών κατηγορώντας με ότι ασυνείδητα φλέρταρα μαζί του, κι ας αλλιώτικη η πραγματικότητα.
Του το' χα 'πει απ 'την αρχή, μια φιλία ζητούσα και τίποτ' άλλο, για να ξεγελώ την μοναξιά μου, που αφόρητη πολλές φορές, στα πέντε χρόνια που πέρασαν.
Την κυνηγούσε για λίγο η ζωγραφική μου, μα ήταν φορές π' αναρωτιόμουν, πως θα κατάφερνα να περάσω έτσι την υπόλοιπη ζωή μου.
Δίχως μια συντροφιά, με τα παιδιά εξ ολοκλήρου μπλεγμένα στην δική τους ζωή , κι εγώ να αρκούμαι στον ρόλο της καλής γιαγιάς που με είχε κουράσει. Ήμουν ακόμα πολύ νέα .
Αν τώρα αυτός άλλα νόμισε, δικό του πρόβλημα.Έλα όμως που έγινε και δικό μου!
Εκεί που άρχισα να απολαμβάνω την ελευθερία μου, να' μαι τώρα εδώ, σε τούτο το άγνωστο και σκοτεινό μέρος, με τα ρούχα κολλημένα πάνω μου κι όλα αυτά, λόγω άγνοιας για τους κινδύνους του διαδικτύου.
************
-Που βρίσκομαι; » Αναρωτήθηκα συνηθίζοντας λίγο το σκοτάδι και διέκρινα το πορτατίφ.
Πάτησα τον διακόπτη και στο χλωμό φως, έκλεισα κουρασμένα τα μάτια , προσπαθώντας να θυμηθώ.
Περπατούσα .... αφηρημένα, όταν στο άρωμα των γιασεμιών κρεμασμένα κάτω από μια πέργκολα σταμάτησα να κόψω μερικά ανθάκια.
Η μυρωδιά τους με έφερνε στο κάποτε, των παιδικών μου χρόνων, εκεί στην αυλή του σπιτιού μας ....στο χωριό.
Αφηρημένη, ούτε που έδωσα σημασία στην πόρτα αυτοκινήτου, που άνοιξε γρήγορα δίπλα μου, μα αναπήδησα ξαφνιασμένη στο κατάμαυρο βλέμμα και το παχύ μουστάκι που διακοσμούσε τ' απάνω χείλι, του άνδρα που είχα διακόψει μαζί του....
Πριν προλάβω καν να φοβηθώ, μ' έπιασε αστραπιαία απ' τους ώμους, στην συνέχεια το πανί με την άσχημη μυρωδιά μπροστά στην μύτη μου, κι έπειτα τίποτα.
Μέχρι τώρα που συνήλθα εδώ.
Πως όμως, με βρήκε; Δεν θυμόμουν να του είχα αναφέρει ποτέ την διεύθυνση μου.
Μήπως απ' τις κλήσεις του κινητού; Η άθελά μου , κάτω απ' τις ερωτήσεις του, τού είχα δώσει σημεία;
Μα γιατί να με απαγάγει;
Αν ήθελε να με βιάσει, μπορούσε κάλλιστα αφού ήμουν αναίσθητη, ‘όμως τίποτα δεν έδειχνε, ότι με άγγιξε..
Να πιστέψω, τον μάγεψε η ομορφιά μου; Ήταν δυνατό απ' την φωτογραφία του προφίλ μου; Εκτός αν,.... με είχε δει προσωπικά εν αγνοία μου . .
Στα πενήντα μου δεν λέω ! Ακόμα όμορφη, δεν με έπαιρναν πάνω από σαράντα και πολλά αντρίκια μάτια να με κοιτάζουν με ενδιαφέρον και πόθο, που με κολάκευε σαν γυναίκα.
Όταν φτιαχνόμουν το έτερο ήμισυ, καμάρωνε για το λάφυρο που του ανήκε
και το να είμαι περιποιημένη, απαράβατος κανόνας, στα είκοσι οκτώ χρόνια γάμου Δεν επιτρεπόταν σε μια κυρία Παπαδοπούλου, να είναι ασυγύριστη.
Πάντα καλοντυμένη σε πανάκριβα ρούχα και κάθε τρεις μέρες, κομμωτήριο.
Κάτι που τώρα εδώ πολύ πιο ανέμελη, αφού δεν είχα να δώσω πια, λογαριασμό σε κανένα .
